gökle oyalanırdı her suskun çocukyağmurlu koğuşlarla ilk kez girerdi geceyataklarımıza beyaz yalnızlıklar bulurdukkimler için susardık yatmadan önce?korsanların sulara attığı ince hepsinin avcunda geç kalınmış bir ömürçıkarılıp atılmış giysi gibiyken ölümbir gün fazla yaşamak artık çok hüzünlüdür.