Bazen bir tren istasyonudur hayat; gelenler geçenler kalanlar inenler. Bazen bir annenin sessizliği bir çocuğun suskunluğudur. Bazense bir ayrılıktır; gerçekte hiç söylenmemiş cümlelerin özetidir.
Toz ve Zaman kendi labirentinde yolunu arayanların hikâyesi. Berlin'in soğuk sokaklarından İstanbul'un arka mahallelerine bir trenin kalkış saatinden bir çayın buharına farklı kuşaklardan karakterlerin iç sesleriyle yüzleşmeleriyle özlemleriyle örülmüş; aileye aidiyete suskunluğa ve gidişlere dair dokunaklı bir anlatı.
Kırılmaların karşılaşmaların ve zamanla silinmeyen izlerin romanı. Fuat Yalçın yalın sarsıcı ve insanı usul usul derinleştiren üslubuyla her kesimden mücadelelere buğulu bir ayna tutuyor. Zaman geçer anılar toza karışır. Ama bazı kelimeler bazı bakışlar hep orada kalır.