Yaygın bir ticari uygulama olan teşebbüslerin kendi ürün ve hizmetlerini rakiplerinin ürün ve hizmetlerine göre kayırması eylemi son yıllarda özellikle dijital pazarlarda faaliyet gösteren hakim durumdaki teşebbüslerce uygulandığında bir kötüye kullanma hali olarak kabul edilebilmektedir. Fakat halen "kendini kayırma" (self-preferencing) eyleminin tanımı ve sınırları gibi temel hususlarda dahi belirsizlikler sürmektedir. Rekabet hukukunda kendini kayırmanın geniş bir tanımla ele alınması halinde bu kavramın sözleşme yapmanın reddi ayrımcılık ve bağlama gibi klasik kötüye kullanma hallerini de kapsayan bir çatı kavram olduğu ifade edilebilecektir. Oysa daha dar bir tanımın benimsenmesi durumunda rekabet hukuku açısından yeni ve ayrıksı bir kötüye kullanma halinin olduğu ve otoritelerin bağımsız bir zarar teorisi kapsamında bu eylemi değerlendireceği sonucu ortaya çıkacaktır.

Anılan çerçevede bu kitapta kendini kayırma eyleminin nasıl tanımlanması gerektiği bağımsız bir kötüye kullanma hali olarak ele alınıp alınamayacağı ve hangi hukuki standartlara tabi olarak değerlendirileceği soruları hem ex post uygulamalar hem de ex ante düzenlemeler ele alınarak cevaplanmaktadır.