Son nefesime kadar kokunu hissetmek
çivisi çıkmış bu dünyayı
papatya bahçeleriyle doldurur.
S¸imdi seni izliyorum öylece
seninleyim
uçsuz bucaksız bir papatya bahçesindeyim.
Sen yoksun ama kokun...
Kokun hep tenimde tenin son nefesime kadar benimle.
Son nefesimden sonra bile hissetmek kokunu
kokun ruhumda kokun benliğimde
kokun?saklı durur en derinimde.
Çorak ruhum uçsuz bucaksız bir papatya bahçesi
şimdi seninle.
Ve sen papatya kokan kadın
kokun her hücreme işlemişken böyle
bil ki seni aramak en büyük alışkanlığım
en büyük sevdam.