Ahmet Cevdet Paşa Osmanlı Devleti'nin abide şahsiyetlerindendir. Büyük bir ilim ve devlet adamıdır. Tükenmek bilmeyen enerjisi engin vukufu derin bilgisi ikna kabiliyeti dirayeti ve vakarı ile temayüz etmiştir. Hukuk tarih dil edebiyat gramer mantık gibi farklı konularla meşgul olmuş; ilgilendiği her alanda şaheserler vücuda getirmiştir.
Ahmet Cevdet Paşa aynı zamanda Tanzimat Dönemi'nin en önemli şahsiyetlerinden biridir. Osmanlı kültürü ile Batı arasında sentez yapmaya çalışmıştır. Batı devletleriyle Osmanlı Devleti'nin farklı din ve medeniyetlerden doğduğunu bu sebeple Batılılaşmanın hem yanlış hem de imkânsız olduğunu düşünmüş; Osmanlı müesseselerinin Batı tarzında ıslahını savunmuştur.
Kurulmasında önemli rol oynadığı Encümen-i Daniş üyeliğine getirilen ve bu kurulun kararıyla Osmanlı tarihinin en muhataralı ve buhranlı dönemi olan; Küçük Kaynarca Antlaşması'ndan Yeniçeri Ocağı'nın kaldırılmasına kadar ki dönemin (1774-1826) tarihinin yazılması görevi kendisine verilen Ahmet Cevdet Paşa böylece 1854 yılında yazmaya başladığı ünlü eseri "Tarih-i Cevdet"i 1884 yılında tamamlamıştır.
Ahmet Cevdet Paşa bu eserinde tarih yazıcılığına; tarih felsefesi ve metodu açısından yeni bakış açısı kazandırmış ve eski tarih yazıcılığı ile yeni anlayış arasında köprü vazifesi görmüştür. Hadiselerin sadece oluş şekillerini anlatmakla yetinmemiş olayların sebep-sonuç ilişkilerini tahlile çalışmıştır. Tarih okunması ve öğrenilmesinin mutlak gerekliliğine inanan Ahmet Cevdet Paşa kaynak seçiminde titizlik göstermeyen ve olaylar karşısında objektif davranmayan tarihçileri de tenkit etmiştir.
Ahmet Cevdet Paşa Osmanlı Devleti'nin ekonomik sosyal ve kültürel açıdan en buhranlı döneminde inancına ve kültürüne sadık kalmış sağlıklı görüşü ve usta kalemiyle dönemine ve kendinden sonraki çağa ışık tutmuştur.