Buradan dağlara bakarım. Gün eteklerini toplayıp giderken bir küçük anne gelir. Yatağındaki boşluğa bakar. Tülbentlerini açar katlar. Kırlentleri düzeltir. Kitapları toplar. Çocukları sorar. Gözyaşımı kurular. "Göğsümdeki çiçeklerin dili yok unutma." Evine gülümser. Alın çizgilerimi düzeltir. Sonsuzluğun ağzıyla öper. Yalnızlığımı alır. Yalnızlığını verir. "Ölüler yaşayanlarda yaşar bunu hiç unutma."Buradan dağlara...