Alevilik, dedelik ve taliplik üzerine kurulu bir yoldur. Talip bir pire bağlıdır. Pirin de bağlı olduğu bir pir vardır. Pirin piri, talibin mürşididir. Pir hem pirdir hem taliptir. Mürşit ise yolun talibidir. Aleviliğe ilişkin temel kavramların açıklandığı bu kitapta yol ve erkân uygulamalarıyla birlikte Anadolu'daki Aleviliğin şekillenmesinde merkezi roller üstlenen iki ocak olan Dede Garkın Ocağı ve Hacı Bektaş Ocağı'na ayrıntılı bir şekilde yer verilmiştir. Elinizdeki eserin Dede Garkın Ocağı'nın bir Dedesinin kaleminden çıkması Aleviliğin, inanç ve ibadet yapısının daha iyi anlaşılması açısından önemlidir. Nitekim Alevi toplumunun "yol" olarak adlandırdığı sürecin sözlü üretimlerinin bağlamı ile birlikte düşünülmesinin faydası çok açıktır. Hem geleneksel Aleviliğin temel taşlarının anlaşılması hem de tarihsel sürecin güçlü akademik bir takibe mazhar olması bu eseri Aleviliğe ilişkin başvurulacak ana kaynak haline getirmiştir. Dede Garkın hakkındaki ilk ayrıntılı bilgileri edindiğimiz Elvan Çelebi, büyük dedesi Baba İlyas'ı (ö. 637/1240) halife olarak görevlendiren kişinin Dede Garkın olduğunu belirtmektedir. Anadolu'daki belli başlı mürşit ocaklarından birisi olan Dede Garkın Ocağı'nın kurucusu Dede Garkın 13. yüzyılda yaşamış önemli bir erendir. Dede Garkın Ocağı'nın merkezi Malatya'nın Yazıhan ilçesine bağlı Dedekargın köyüdür. Dede ailelerinin bulunduğu diğer bölgeler olan Gaziantep, Çorum, Diyarbakır ve Erzurum'daki dede aileleri de 18101815 yılları arasında Malatya'dan dağılmıştır. Dede Garkın, Anadolu'daki Aleviliğin şekillenmesinde başat bir rol üstlenmiştir.