"Hoş geldin diyemedim, korkuttun beni Yazar Bey" dedi, soluk soluğa, elinde su bardağı ile yaklaşırken Sadece Hoş bulduk diyebildi, suyu kana kana içtikten sonra. Yavaşça ve gayet düşünceli ayağa kalktı. Önde yine soluk soluğa yürüyen dükkan sahibi hayırdır diye sormadı. Biliyordu zira geliş sebebini öncekilerden. Arkasında ise sanki bu kez gerçekten isteksizmiş gibi yürüyen Yazar Fuat Tekeli, birlikte büroya yöneldiler. Müzmin astımından dolayı az evvel koşup da yorulmuş gibi derin ve doymazcasına çekerdi havayı Hidayet. O ise terden boynuna yapışmış fularını gevşeterek yürüdü ardından. Önündekinin derin nefes alış verişlerinin ritmiyle yalpalayan koca kıçını takip ederken, aynalı ceviz şifonyerin olduğu tarafa bakmadı.
Babasından kalan son hatıra, Nacar kol saatini bakmadan bileğinden çıkarıp masaya koydu ve düşünceli bir tavırla, her zamanki gibi " Sadece emanete bırakıyorum. Çok değil iki hafta bekle. Gelip ödemezsem ne istiyorsan yap." dedi, ne saate ne de Hidayet'in yüzüne bakmadan.