Mikran bir savaş muhabiri ve bir zamanlar gizli görevlerde bulunan cesur bir adamdır. Sri Lankada bir operasyon sırasında bacağını kaybetmiş hayatta kalmak için verdiği mücadelede ruhunu sorgulamaya başlamıştır. Ateist bir inançla büyüyen Mikran hayatın acımasız yüzüyle yüzleşirken Tanrıdan uzaklaşmış insanın içindeki karanlıkla baş başa kalmıştır. Fakat bir ateistin ruhunda ne gibi dönüşümler olabilir? Bir insan kaybettiklerinde neyi bulabilir? İşte bu soruların peşinden sürüklenen bir adamın hikayesi
Berfin kaybolmuş babasını bulmak için yıllarca umutsuzca arayan bir kadındır. Onun hikayesi aşkın sabrın ve inancın ne kadar güçlü olduğunu kanıtlar. Babasını bulduğunda karşılaştığı manzara ise umutla yola çıkan bir insanın başına gelebilecek en derin travmalardan birini yaşamasına yol açar. Ancak Berfinin inancı sevgi ve bağlılıkla zamanla her şeyin yoluna girmesini sağlar.
Mikran ve Berfinin yolları kesiştiğinde bir ateistin kaybolan inancı bir kadının sabrı ve sevgisiyle yeniden doğar. Bir yanda yıkılmış bir adam diğer yanda kaybolmuş bir baba Aralarındaki bağ hem fiziksel hem de ruhsal bir iyileşme yolculuğuna dönüşür. Mikran kendi içindeki ışığı ararken bir başka savaşın ruhsal bir zaferin peşinden sürüklenir. Tanrıyı sevgiyi ve affetmeyi yeniden tanır.
Işık Elçisi ( Bir Ataistin Dilinden )sadece bir aşk hikayesi değil savaşın kayıpların ve yeniden doğuşun öyküsüdür. Mikranın içsel yolculuğu bir insanın hayatına yön veren inançların sevginin ve affetmenin nasıl dönüştürebileceğini gösteriyor.
Hayat bir savaş olabilir ama her savaşta ışık aramak mümkündür. Mikranın ve Berfinin öyküsü ışığın her koşulda bulunduğu ve ruhun her karanlıkta aydınlanabileceği bir hikayedir.