Göksu'nun bir çocuğun ölüm izleğiyle başlayıp bir dönemi kapsayan kimi hüzünlü kimi iç ezikliği yaratan ölü evlerinin ağır havası içinde o "hayat devam ediyor" dedirten traji-komik öyküleri..."Yalnız günlerimin hem ruhsal hem bedensel olarak en hassas döneminde sık göremesem de ihtiyaç duyduğum o dost yüreğin durduğu; bana güven veren o yeşil hareli bakışın o rahatlatan yumuşak sesin söndüğü gerçeğine inanmam çok uzun sürdü. Adını televizyondan duyduğum andaki isyanımı; avaz avaz bağırarak elime geçeni duvarlara fırlatarak kırıp dökerek ifade etmeye çalıştığımı sonra katılırcasına ağlama krizine girdiğimi ve nihayet büzüştüğüm yerde uzun süre kaldığımı hayal meyal hatırlıyorum""Bir de Goethe hayranıyım o zamanlar. Faust aşağı Faust yukarı. Neymiş; "Ey zaman dur geçme ne kadar güzelsin!" demiş. Biz ise aslında zamana "Ne kadar çabuk geçersen o kadar iyi" der durumundayız!