Galata'dan Tünel'e çıkarken çaldı telefon.
Tam da Mevlevihane'nin önünde.
"Efendim Kerbela!"
"Komiserim şimdi aradılar aynı mahallede üçüncü
vaka... Aynı şekilde bulunmuş..." Sesi zayıfladı. "Yine maktul kadın."
"Adli Tıp?"
"Az önce geçti Doktor Hanım."
Gömleğine baktı. "Eve uğrayacak vakit var mı?"
"Komiserim valla siz bilirsiniz ama Müdür Bey de
yoldaymış..."
"Kerbela dolabımdan bir gömlek kap gel o zaman olay
mahallinde buluşalım."
"Emredersiniz Komiserim."

Sigarasından derin bir nefes çekti. "Orospu çocuğu yine
doğradın di mi kadının birini... Bulucam ulan seni."
Acele adımlarla uzandı Cihangir'e.

Polisiye edebiyatımız yeni bir kahramanla tanışıyor: Komiser Tunç. Yetmişlerde öldürülmüş Pol-Der'li bir babanın oğlu çekirdekten yetişmiş bir polis kısacası. Babasının eski dostlarıyla bağlarını koruyan ama bugünde yaşayan biri. Derin Uyku akıcı anlatımının ardında gizlenen karmaşık olay örgüsüyle en "külyutmaz" polisiye okurunu bile son sayfaya dek merakta bırakacak bir roman.