Kentlerin üstüne düşsün gölgen
gideni unut kuşlarını koru yağmuru sev
deli bir ırmak dolsun damarlarına
verdiğin o diri sözler elinden tutsun
ayağa kalk avuçla gökyüzünü
avuçla bir çocuğun o yalın sevincini
böyle başlat yeniden yaşamayı.
Balkona çık son bir defa çiçeklerine bak
sıkıntıdan bir koza sen içindesin
bunalmışsın hava biraz daha zehirli
tenine değiyor elindeki bıçağın ucu
bırak öyle kalsın ama uyuma
unutma sende açtıkları yaraya gömdüklerini.