Marketin hemen yanında bulunan evin basamağında oturuyordu."Adın ne?" dedim çocuğa."Mutlu" dedi."Ne güzel ismin varmış." dedim."Ben seçtim." dedi."Nasıl yani?" dedim.Gözlerimin içine baktıSessizce gülümsedi:"Öyle işte!" dedi."Sana top alayım mı?" dedim."Çikolata daha iyi." dedi."Bekle" dedim.Tekrar markete girip çikolatayı aldımÇocuğa uzattım: "Al bakalım..."O sırada evin kapısı açıldı içeriden bir kadın çıktı. Elinde tuttuğu bir çift koltuk değneğini çocuğa uzattı: "Al bakalım Efeciğim artık gidebiliriz."Çocuk değneklere tutunarak doğruldu ve uzaklaştılar. Arkalarından bakarken anladım ki;"MUTLU" OLMAK BİR SEÇİMDİR...